"Ik ben zo blij met jullie..."

Zachtjes open ik de deur van de kamer waarin Janna slaapt. Het is half negen. Er staat een schemerlamp aan die net voldoende licht geeft om de grijze haren te zien boven de dekens uit. Ze wordt wakker. 'Goedemorgen Janna', zeg ik met gedempte stem. 'Zou je gewassen willen worden?'

'Hoe laat is het?', antwoordt ze slaperig nog. 'Half negen', zeg ik. Ze schrikt bijna. Zo laat al? Voor menig oudere is half negen wakker worden erg laat. Ze stonden in hun jongere jaren zo vroeg op dat het voor hen lijkt alsof ze hun tijd verdoen.

Ze ligt behaaglijk warm onder de dekens. 't Is zeker koud buiten?', vraagt ze. Inderdaad, het vriest zelfs. En dat is binnen ook te voelen. Ik heb de zorgwashandjes warm gemaakt in de magnetron en leg deze onder het kussen. Anders koelen ze te snel af.

Ik sla de dekens bij het voeteneind weg (een tip vanuit de PDL-methode*). De dekens helemaal wegslaan is niet nodig en veel te koud. Ik was haar voeten en benen, smeer deze lekker in voor haar. De rest van de verzorging gebeurt zittend op de postoel.

'Er is hier zo'n vrouw die altijd maar naar huis wil. Nou, ik niet hoor.

'Ik ben toch zo blij met jullie' zegt ze lief. Ze kijkt me aan, rimpels in haar mooie gezicht. 'Er is hier zo'n vrouw die altijd maar naar huis wil. Nou, ik niet hoor. Ik zeg dan ook tegen haar 'wat moet je nou thuis doen joh, in je eentje?! We hebben het hier zo goed'. Glimlachend vervolgt ze: 'En wat zo merkwaardig is: elke ochtend zit ze toch weer op haar oude plekje in de huiskamer'.

Er welt een snik op in haar keel. 'Ach zuster toch, wat moest ik zonder jullie beginnen'. En ik weet het. Ik weet hoe ze heeft getobd thuis, toen ze nog alleen woonde. Hoe bang ze ook was 's nachts. Hoe ze enkele keren is gevallen. De zorgen van haar familie. Ik geef haar een dikke knuffel. 'Janna, we zijn ook zo blij met jou. Echt, het zou een stuk minder gezellig zijn hier...'

Als we een poosje later in de huiskamer zijn en ze ziet ‘die vrouw die altijd naar huis wil’, kijkt ze veelbetekenend naar me. ‘Ik zei het hé! Ze zit er gewoon weer’.

Ik knipoog naar haar. ‘Beter toch?’

*CuraMare werkt vanuit de visie op liefdevolle en persoonsgerichte zorg met de PDL-methode: Passiviteit van het Dagelijks Leven. De PDL-methode omvat een verzameling van handelingen, maatregelen en voorzieningen die bijdragen aan optimale verzorging en verpleging, begeleiding en aandacht (belevingsgericht).