‘Meneer, we willen graag even een gesprekje met u. Het gaat over uw zus’.
De man (ruim 80 jaar oud) waartegen we praten komt dagelijks op bezoek bij zijn zus die hij de laatste maanden heeft verzorgd. Ze heeft zojuist een lichte wegraking gehad waarbij ze nauwelijks reageerde. Wel weer wat bijgekomen nu. Ze praat ook weer, al is het met zwakke stem en reageert ook iets adequater dan een uur geleden.
Schuifelend loopt hij voor ons uit naar de bezoekersruimte waar we even rustig kunnen praten. Voorzichtig gaat hij zitten.
Hij weet dat zijn zus achteruit gaat. Het nieuws komt niet hard aan bij hem. ‘Het ging thuis helemaal niet goed’, vertelt hij. ‘Voor elk wissewasje moest ik opdraven. En ik deed het hoor, voor haar’, zegt hij met liefde in zijn stem. Zijn ogen staan gemoedelijk. ‘Maar weet je, een ziekte die tot de dood leidt én daar bij dementie wat alleen maar erger wordt? Steeds vergeetachtiger. En angstig, vooral ’s nachts. Ik kon het echt niet meer volhouden’.
Z’n stem breekt op dat moment. Tranen rollen over z’n gezicht.
‘’t Is de beste keus die we gemaakt hebben dat ze hier werd opgenomen in Calando. Ik kom nu zelf ook tussendoor tot rust, als ik dan ’s avonds naar huis ga. En elke ochtend sta ik er weer, maar dan uitgerust’.
Hij glimlacht.
Niet tientallen keren uit bed te hoeven voor je zus die aan je roept. ‘Jan, kom es, ik ben zo bang. Houd m’n hand es vast’. Wat heeft deze man getobd thuis. Ik zie het voor me. Lig je net in bed, weer er uit. En dat niet twee keer maar wel tien keer op een nacht.
Als ik zie hoe zowel bewoners als familie de laatste weken, dagen ervaren in ons Hospice kan ik alleen maar beamen dat deze man gelijk heeft.
Mantelzorgers worden weer partner van hun man of vrouw. Het even opladen thuis wanneer je de hele of een gedeelte van de dag bij je geliefde op bezoek bent geweest. Het óntzorgen omdat je man of vrouw, pa of ma in goede handen is.
Het niet meer hoeven ontvangen van bezoek. Geen koffie meer te hoeven zetten voor al die mensen die toch nog een laatste keer willen komen om afscheid te nemen. Het wordt allemaal voor ze gedaan hier. We hebben een groot team van vrijwilligers om ons heen staan.
En als iemand bang is ’s nachts? Dan houden wij die hand vast, stellen gerust, zitten een poosje aan het bed terwijl de mantelzorger kan bij komen.
Comments